De Reus van de Bende en andere verhalen

Soms lijkt het alsof er twee werelden zijn.

In de ene wereld brengen we de meeste tijd door  Daarin doen we eigenlijk maar wat, modderen een beetje aan, aaien wat doekjes, graaien wat koekjes. De dingen komen er altijd van zelf goed, ongeveer; als je niet te hoge eisen stelt, min of meer.  

Het is er zoals in de ballenbak van een binnenspeeltuin: een kind waadt en gooit, de dingen verschuiven met veel tamboer maar uiteindelijk blijven de ballen altijd in eenzelfde ordening liggen.

Er is ook een andere wereld, waar mensen ziek worden, of ontslagen raken, Delhaizes overvallen, honger lijden, dood gaan, breken, weg zinken...  Dingen die niet over gaan. 

Mensen uit die wereld zeggen, het is geen andere, het is dezelfde wereld. Als je je ogen niet dicht hield, dan zou je dat zien.  Het zijn de mensen die het zelf hebben meegemaakt, de profeten en activisten.

Moeilijk. Lui? Laf?