Die ochtend in den Blokker

Het kleinste kereltje, nog geen drie, zat de hele tijd lieflijk te spelen bij een grote bak, boordevol met autootjes van 99 cent.

Nu is een item voor hem nooit of te nimmer geen speelgoed, tenzij er wielen onder staan, zodat de vertederde vader bij zoveel schattigheid capituleerde: "Allez, ge moogt één autootje kiezen. Maar wel ééntje maar, niet meer.". Want je kent dat spreekwoord van die vinger en de hand.

Daarop kuiert de Ridder rustig tevreden verder tot aan de kassa - een euro in de hand, de "laat die cent maar zitten" in de keel - als achter hem een enorm gestommel weerklinkt.

Komt het kereltje er aan gewaggeld met een (inderdaad: één) reusachtige doos, mét auto, in zijn kleine armpjes balancerend.  Blik op onschuldig en al.