Jacht

foto (c) wwf

Brrr. Vanavond stond ik te telefoneren achter het voetbalveld van de KVC - heerlijke lucht - en toen zag ik ... de steenmarter.

Dé steenmarter van Kessel-lo.

Een haast mythisch beest dat de kop van onze buurman zijn kippen nogal gruwelijk heeft afgebeten, dat de auto van een andere buur in vlammen heeft doen opgaan (benzineleidingen, mjam, mjam, zo schijnt). Het beest dat eieren at onder de motorkap van wijlen onze groene. Al zijn er vermoedelijk wel meer dan één van die marters.

Voor wie het zich niet goed kan inbeelden: het is een soort fret, maar dan zo groot als een kat en met een staart bijna nog eens zo lang als zijn lijf.
Hij kwam aangelopen over het fietspad, niet geruisloos op zijn hoede als een kat, maar luidruchtig en zelfzeker als een monarch. In enkele sprongen klom hij over het hoge hek van een tuin en verdween. Overduidelijk op jacht.

Normaal vind ik natuurervaringen super, maar een echt wild beest in een stad, daar kreeg ik toch wel kippenvel van (hopelijk zag hij het niet).

Die zelfzekerheid vooral, die ik tot dan toe quasi enkel nog maar bij mensen heb gezien.