Merkt u niets speciaals aan deze post?

Zondagochtend.

Baby laten spelen tot hij wat moe wordt: 20 minuten.
Verpamperen en alles in en op spuiten dat nodig is: 10 minuten.
Fles maken en strategisch in baby kappen: 20 min.
Zachtjes wiegen om in slaap te krijgen: 15 min.
In de wieg leggen zonder dat hij het merkt: 5 min.

Een baby die verkouden is in slaap krijgen, is een kunst apart, maar de beloning van enkele uurtjes rust is navenant...

Tijd nodig om roepend binnen te komen, een deksel tegen de grond te keilen en hem weer wakker te maken: 5 seconden.

Moderne tijden

Uitgevers van (multi)media worden slimmer.

Net zoals muziekbedrijven stilaan beginnen door te krijgen dat "de CD" niet meer het product is dat ze verkopen, maar eerder iets wat je gratis meekrijgt na een optreden. Het echt product is de beleving/het imago/de ervaring van muziek. Een concert-DVD in een doosje dat zo mooi is dat je het niet wilt downloaden. Een optreden. Een kledinglijn. Een fotoboek.

Uitgevers van wetenschappelijke boeken - gericht op het onderwijs - hebben ondertussen ook geleerd dat hun product niet "het boek" is of "de kennis", maar wel de vorm waarin het komt. Daarbij hebben zij het voordeel dat ze enkel de proffen/docenten/leerkrachten in de watten moeten leggen om hun afzetmarkt aan te boren.

Ik pleit schuldig. Als ik moet kiezen tussen een textbook dat komt met een set slides, een digitale leeromgeving die naadloos doorlinkt naar de gratis ebook-versie en extra ondersteuning, versus een gewoon boek, dan kies ik voor het eerste.

Bovendien laten zij één keer in India een set prachtige illustraties maken, die ze vervolgens kunnen inlassen in elke vertaalde editie van hun boeken, in de meegeleverde powerpoints én in de leeromgeving. Boeken waar ze vervolgens hoofdstukken uit selecteren om zich speciaal te kunnen richten op een kleinere, specifieke doelgroep. Daar kan geen doe-het-zelvende cursusschrijver tegenop.

Maar ook studenten worden handig gestuurd: de gratis leeromgeving met extra materiaal en oefeningen is maar beperkt in de tijd toegankelijk. De tijd kan wél verlengd worden voor een bisser, maar tweedehands een leerboek kopen, nonono. De tweedehandsmarkt, daar zijn ze tegen.

Je kan het de uitgevers niet kwalijk nemen, uiteindelijk verkopen zij ook maar hun product. Vooral omdat de kwaliteit van het geleverde materiaal er (voorlopig toch) zeker niet op achteruit gaat. Alleen dat van die tweedehands boeken, dat wringt bij mij.

Nadenken

Fantastisch vind ik dat, mensen die nadenken over dingen waar anderen zomaar aan voorbij gaan.

Zo legt hier een meneer uit waarom Flash applicaties fundamenteel incompatibel zijn met webtablets, zoals de iPad. Dus niet principieel, maar functioneel.

En deze meneer heeft een foto gemaakt waar uw browser/fotobewerkingsprogramma gek van wordt (de foto wordt grijs bij herschaling).

Dat zijn niet de mensen die de wereld zullen veranderen, of steenrijk worden, maar ze kunnen er echt niets aan doen.

[via]

Telefoon van de dag

-"Hallo meneer, ik zou me graag inschrijven in [een andere school], maar zou toch graag wat advies willen."

En dat drie keer. Die mensen hebben nog niet door dat onderwijs een economisch product is geworden?

Wel leuk: even vragen welke beloftes ze in die andere scholen krijgen. En er dan het mijne van denken.

Beverschot

Zou dat iets doen aan de Google hits, als ik de titel in het Engels zou vertalen?We houden u op de hoogte.

Old trick

De SR doet de deur open.
"Hoera! Papa is thuis!"

Sponzen Jonkvrouw: "Kijk eens paps, dit kereltje heeft je gemist."
Ze drukt de baby in de armen van de ridder.

SR: "En, is er nog iets gebeurd vandaag?"
SJ: "Hm, de baby had wat pijn in zijn buik. Hij heeft net zijn broek volgesch*ten tot onder zijn oksels. Doe jij het effe?"
En ze verdwijnt razendsnel in de kelder.

The oldest trick in the book.

Dansen

Eergisteren op de radio: de snelste manier om een gebouw te ontruimen (i.e. om door de deur te geraken) is... in polonaise.

Een ideetje om het brandalarm hier aan te passen in een of andere karnavalshit?

Kranten

Als ik de krant lees, dan maak ik mezelf wijs dat die redacteurs proberen om mij zo zinvol, volledig en accuraat mogelijk te informeren. Maar eigenlijk wordt veel van de berichtgeving gestuurd door de onderlinge concurrentie.

Zo stond gisteren niet zonder leedvermaak in De Standaard: "Oeps, De Morgen voert promo met boek Koen Dillen". De biografie van Sarkozy die bij de krant wordt meeverkocht, blijkt onder pseudoniem van de zoon van het Vlaams Blok icoon te komen. In De Morgen uiteraard geen woord hierover. Daar wachten ze geduldig op de eerstvolgende uitschuiver van De Standaard.

En daar moeten wij dus voor betalen.

Een ander voorbeeld is de reconstructie van het verhaal van die coma patiënt die ineens kon spreken. Ik weet niet of mijn interpretatie juist is, maar als je chronologie van de berichtjes bekijkt, zal het er niet zo ver naast zijn.

23/11/2009 Het Laatste Nieuws heeft een scoop
[HLN] 'De 46-jarige Rom Houben uit Zolder raakte 23 jaar geleden betrokken in een zwaar verkeersongeval. Sindsdien lag hij in een coma. Althans, dat dachten de dokters toch. Want eigenlijk was de man al die tijd gewoon bij bewustzijn.' [...] '"Het was een soort tweede geboorte", vertelt hij. Na heel wat therapieën kan hij nu via een computerscherm boven zijn bed korte berichtjes schrijven. "Ik heb gewoon 23 jaar een beetje liggen dagdromen. Het is niet te beschrijven hoe frustrerend het is om niet te kunnen uitschreeuwen dat je gewoon bij bewustzijn bent".'

25/11/2009 De Standaard neemt over, ongetwijfeld een tikje jaloers
[DS] "‘De man die mij mijn leven teruggaf.' Zo omschrijft Rom Houben (46) professor Steven Laureys, een neuroloog die werkt aan de Universiteit van Luik. In een wetenschappelijk artikel deed hij het uitzonderlijke verhaal van Houben uit de doeken.

Laureys onderzocht 44 comapatiënten en merkte bij 18 van hen dat ze wel degelijk reageerden en dus bij bewustzijn waren. ‘Dat is 41 procent: onaanvaardbaar hoog', zegt hij daarover."

26/11/2009 De jaloezie wordt gekanaliseerd in een kritisch standpunt, en ... hop er zijn weer twee kampen in de Vlaamse pers
[DS] "Dokters twijfelen aan comaverhaal

‘Mijn tweede geboorte', zo noemt Rom Houben (46) het zelf. Een cadeau van onschatbare waarde voor de man van wie iedereen 23 jaar lang dacht dat hij in coma lag. Maar James Randi, stichter van de Randi Educational Foundation, daagt hem uit om deel te nemen aan zijn prijsvraag. Randi heeft 1miljoen dollar veil voor de man of vrouw die kan bewijzen dat een communicatietoestel als dat van Rom echt werkt."

28/11/2009 De krant die de scoop mist had, maakt van het missen een nieuwe scoop
[DS] "‘Dat soort gefaciliteerde communicatie heeft terecht nog een slechte reputatie.' Dat is de opmerkelijke uitspraak van Steven Laureys, de neuroloog van het UZ Luik die ontdekte dat de comapatiënt Rom Houben bij bewustzijn is."

28/11/2009 De krant die de oorspronkelijke scoop had, voelt de bui hangen en dekt de aftocht
[HLN] 'De zogenaamde gefaciliteerde communicatie waarmee comapatiënt Rom Houben het wereldnieuws haalde, heeft terecht nog een slechte reputatie. Dat zegt Steven Laureys, de neuroloog van het UZ Luik die ontdekte dat Houben bij bewustzijn is, schrijven de kranten van Corelio. [...]Wel vindt hij dat sceptici niet mogen oordelen op basis van een paar videobeelden.'

5/12/2009 De betrokkenen hebben dat van die aftocht nog niet door
[DS] "Rom Houben (46), die onlangs het nieuws haalde omdat de dokters na 23 jaar ontdekten dat hij toch niet in een coma lag, schrijft in een bericht aan onze krant dat hij verrast is door alle aandacht voor zijn verhaal."

18/2/2010 De krant met de oorspronkelijke scoop sluit "haar" verhaal in stijl af
[HLN] 'Ontgoocheling bij de familie van Rom Houben. De Limburgse comapatiënt communiceert toch niet zelf. Dat maakte neuroloog Steven Laureys bekend op een congres in Londen, nadat hij de man uitvoerig testte. Dat meldt Het Laatste Nieuws.'

Moraal van het verhaal:
* bij de (Vlaamse) is het waarheidsgehalte dat men aan een verhaal toedicht vaak gekoppeld aan wie er het eerste bij was, en niet aan de inhoud ervan
* goede wetenschappers stellen hun eigen resultaten permanent in vraag en durven terugkomen op conclusies
* eerlijk duurt het langst
* het is ongelooflijk jammer voor de familie van die Rom

Citaat van de dag

"Opportunisme is goed zolang je het niet ten koste doet van iemand die je nadien nog nodig hebt."

Hm. Ironie.

Nonkel Bob

Nooit meer kamperen, niet in het bos, niet op de hei.
Maar vrolijke vrienden, dat blijven we ongeacht.

De tijd kent geen onderscheid. Hij is 89 jaar geworden.

Andreas

Dju. Ik leer vandaag dat mijn favoriete striptekenaar, Andreas, een achternaam heeft.

Welk enigma heeft er nu een achternaam. En moet die dan echt "Martens" zijn, en niet "Corq" of een andere naam met Q's of C's.

Ik lees nooit meer biograferende blogs.

Boodschap van algemeen nut

Ik ga het hard missen, als de sneeuw weg zal zijn. [x]

Coupon 42

Fortis, dat is lang geleden.

Het kwam er op neer dat de overheden zich hebben laten wijs maken - al dan niet terecht - dat failliete banken zeer slecht zouden zijn voor de economie en de begroting, maar dat de Belgische overheid - zeer ten onrechte - niet durfde privatiseren. En dus de Fortis bank leukweg afnam van haar aandeelhouders en voor een prikje doorschoof naar BNP Paribas.

Soit. Om die aandeelhouders te sussen, werd de beroemde "Coupon 42" opgericht. Dat was een coupon die misschien ooit iets waard zou zijn als Belgie toch nog winst zou maken op de aandelen BNP Paribas.

Om een lang verhaal kort te maken: een coupon met waarde €0.00 staat wat onnozel op een effectenrekening en bij het begin van dit jaar werd ie dan maar geschrapt. Op zeer subtiele wijze.
Wij beelden ons de Lewie in, ergens in het hoofdgebouw van KBC die naar de andere kant van het bureaulandschap roept: -"Hey Jean, verzindisnekeer nen ordernummer voor Coupon 42?! Ma nie te krejatief zijn èh."

Jeugd

Het is dus echt waar, kinderen spelen je eigen jeugd na, zonder dat ze het te weten.

Zo hebben we er eentje lopen die "sjoep" zegt in de plaats van soep. Schattig, ja, maar we zijn toch aan het oefenen in juist spreken.

Een en ander geeft aanleiding tot dialogen van het volgende type:
SR: -"En kereltje, wil jij ook een tasje sjoep?"
MM: -"Néén papa, je mag niet 'sjoep' zeggen, maar wel 'sjoep'!"
SR: -"Sjoep?"
MM: -"Sjoép!"
SR: -"Ah, soep."

Als kind had ik dat met mijn eigen naam.

RSV virus (ofzoiets)

Ligt een mens in de zetel zichzelf mottig te voelen, met een half oog kijkend naar astrocontact.Voor wie het niet kent: het is een nieuwe top in uitmelk-via-telefoonrekening-televisie.

Het principe is simpel: voor één euro kom je met je telefoontje bij het "medium" op televisie, wat zorgt voor entertainment, terwijl de echte bedoeling is dat je voor twee euro per minuut een "privé consult" krijgt.

Belt een oude dame naar de televisielijn:
dame: "Ja, ik wil graag een privé consult."
medium: "Dat zal niet gaan, je bent live op televisie."
dame: "Maar ik wil echt een privé consult."
medium: "Helaas, ik kan je echt niet doorschakelen, je bent live op televisie."
dame: "Oh, dan zal ik de televisie wel even afzetten."

Schattig.

En, Piet?

Slaat vrolijk de arm om zichzelf: 'èhn what èbbe we euléért vandaah'?

1. Dat tegenvallen nog kan meevallen.
2. Dat meevallen daarna nog wel kan tegenvallen.
3. Dat ziek met de auto rijden niet gezond is.

Dat het beste aan deze dag is dat hij voorbij is.

Dat we op deze gebakken patatjes gegeten hebben, twaalf, het was leuk geweest.

Eerste keer

Tien februari.

Herinnert u zich nog uw eerste keer? Je intrede in die cocon waar plotseling de tijd anders lijkt te verlopen? Alles gefocused op dat ene moment. Je ziet het komen, je voelt het komen en toch weet je op een bepaald punt dat het niet meer tegen te houden is.

Stond u achteraf ook te tintelen op uw benen, zonder echt goed te beseffen? Licht in het hoofd, weten dat het leven nooit meer hetzelfde zal zijn.

De klap, het besef dat onfeilbaarheid, onkwetsbaarheid niet bestaat.

Ik heb net mijn eerste keer beleefd, op weg naar de dokter. Schuivend op het ronde punt van de Flintstraat, anderhalf ton auto aan 10 per uur tegen de zijkant van een Viano. Verdoeme.

Nu zullen we eens zien of mijn bonus-malus écht een schadegeval overleeft.

Verdoeme.

Potverdikke

Mijn internetprovider stuurt mij een rekening van meer dan veertig euro, inclusief administratieve boete omdat *hun* domiciliëring op mijn VISA kaart gebounced werd (nieuwe kaart = nieuw nummer).

Tegelijk zie ik dat ik als nieuwe klant bij hen maar 25 euro zou betalen, per maand.

En nergens op de site een telefoonnummer te vinden waarop ik ze mag uitschelden.

03h27

Het plan leek simpel: gewoon doorwerken tot de finish, om morgen te kunnen genieten van een dag vol rust. Strak.

Herhaling van de dag

De meeste mensen hebben de neiging om, wanneer ze serieus genomen willen worden, taalkundigerwijze over te gaan naar het passief.

Ze verkiezen:

"Gedurende het gehele project zal er niet alleen gekeken worden naar de software zelf, maar ook naar de verschillende hardware platformen die beschikbaar worden gesteld door fabrikanten."

Terwijl dit mij veel beter leesbaar lijkt (en bovendien suggereert dat het niet de kabouters zijn die het werk gaan doen, maar wij zelf):

"Gedurende het gehele project zullen we niet enkel kijken naar de software, maar ook naar de aangeboden hardware."

Uuuuuuuuren kan je bij de koffie daarover discussiëren. Nog veel langer duurt het om de mensen te overtuigen dat ik gelijk heb. Als man, snap je?

[update: Ai! Nu typ ik zelf dat we "iets naar de gebruikers toe" gaan doen.]

Woord van de dag

"Precision agriculture".

Dat is ploegen met GPS, of sproeien met beeldverwerking (om enkel op het onkruid te mikken en niet op de kolen).

Revolutie

Een open geest beleeft dus écht meer.

Ik heb dus destijds mijn abonnement op De Morgen opgezegd omdat ik de tendentieuze toon en inhoud niet meer kon verdragen. En ook wel omdat Peter Vandermeersch bij De Standaard een interessante revolutie aan het opzetten was (we zijn tegenwoordig vergeten hoe die krant 15 jaar geleden was!).

Wie weet geraak ik er ooit nog eens terug aan (het is niet ongezond om om de zoveel jaren van medium te veranderen).

Toch Water Demer Veel Stromen Nog Persgroep Onderandere.

Ambacht

Hoera! Zondag 7 februari is het weer dag van de ambachten. Allen daarheen.

Maar ze moeten wel eerst leren dat een website maken ook een soort ambacht is. Bijna een derde van de links bleken bij mij niet te werken, vermoedelijk door typfouten. Zo miste ik bijna de gegevens van deze mij zeer-tot-de-verbeelding-sprekende messenmaker.

O ja, en soms zijn de ambachtslieden zelf een beetje te nonchalant:

Virals

Was het u al opgevallen? Virals zijn uit de mode. Reclamebedrijven schijnen door te hebben dat het niet zo eenvoudig is om een goed idee om te zetten tot een internethit, die hits en internet meme's zijn niet goed te sturen. Gratis reclame bestaat dan toch niet.

Bloggers forwarden ook niet meer om het even wat, ze hebben niet graag het gevoel dat ze "gebruikt' worden en misschien vergt hun contract met reclameproviders ook wel dat ze niet zomaar mogen ingaan op voorstellen.

Wat wel werkt is het uitlenen van leuke producten, of uitnodigingen in een VIP sfeer, gecombineerd met het besef dat een objectieve blogger niet automatisch positieve feedback zal schrijven (maar wie écht gelooft in zijn product houdt daar geen rekening mee). Bloggers zijn (als) vrouwen, en elke burgie weet dat die moeilijker te versieren zijn dan mannen.

Omdat ik dat verlies aan viral-experimenten ook een verlies aan creativiteit vind, gooien we er hier toch nog maar eentje in de groep. KIA wilt illustreren dat de garantie op hun wagens zolang duurt, dat je er uit ziet als een bejaarde eer ze voorbij is. Inclusief site waar je je eigen foto kan laten verouderen. En een beetje humor als je overdrijft. Leuk gedaan.

Om eerlijk te zijn, had ik in Firefox wel wat last om de Flash applicatie aan de praat te krijgen.

Dialoog van de dag

We zitten met vier rond de tafel te strijden tegen een deadline. Komt ter spraken dat één van ons net terug is van twee weken Wenen.

P2: -"Hah, dan zitten we hier eigenlijk met drie sukkelaars en één sjansard?"
P3: -"Hum, eigenlijk twee sukkelaars want ik ga dit weekend naar Duitsland."
P2: -"Oh, dan kunnen die twee elkaar toch moreel wat steunen."
P4: -"Hmm. Eigenlijk niet. Want ik ga dit weekend naar de Oostkantons. En dat is toch ook bijna Duitsland."
(een medelevende stilte valt)
P2, bedenkt zich: -"Duitsland. Wij gaan zaterdag naar den Aldi."

Druk

Het is een ongeschreven wet dat de kinderen wanneer ze ziek zijn 's nachts mee in het Grote Bed kruipen.

Als ze allemaal iets hebben, dan kan je daar dus als arme vader nauwelijks nog bij. Tenzij er wat gepuzzeld wordt (en sommigen de duw-truc met hun achterste niet meer uithalen).