Sponzen Ridder

dit is steeds meer een blog, dan wel een homepage

donderdag, januari 29, 2009

Ouderwets

Indien goed gemaakt, houd ik ook van ouderwetse poezie. Vormelijke experimenten willen wel eens een gebrek aan inhoud verbergen, weet u.

Vormelijke,
Experimenten willen -
wel eens
een gebrek aan inhoud
Verbergen weet

U.

Zo heeft Charles Ducal een aantal bundels geschreven (o.a. 'Moedertaal' en 'De hertog en ik') met daarin pretentieloos traditioneel ogende gedichten. Let wel, 'ogende'. Omdat het op gedichtendag traditie is om er eentje te posten, eentje voor de jonge vaders.
VADER

Nacht. De hoeve gesloten.
Waakhonden hielden het erf in bedwang.
In de stal werd een ketting verschoven,
een kras op de stilte. Ik luisterde bang.

Alles scheen in zichzelf te geloven,
de kamer kwam los uit het grove verband.
De nacht bewoog. Ik kon het niet horen.
Vermoedens hielden de ruiten zwart.

Toen stak een stem het donker over,
vrolijk geblaf beet de stilte kapot.
Ik zag, de ogen gesloten:
Hij waterde, wijdbeens, standbeeld van God.

(c) Charles Ducal


Of voor de hondenliefhebbers, het tweede van dit lijstje.


Gedichtendag

Toen ik de helft van de leeftijd had die ik vandaag heb, nam ik meer de tijd om ook gedichten te lezen. In een klein boekje bewaarde ik de allerbeste - verzamelzucht zit in de genen gebakken. Dat boekje noemde ik met een Versteyleniaanse woordspeling mijn Verzameld werk, mezelf eraan herinnerend dat er nooit iets van mezelf in een verzameld werk zou raken.

Toen kwam er een aardig meisje aangefladderd dat, zoals alle relevante meisjes van mijn halve leeftijd, wel interesse had in poezie. Ondermeer.

Waarop ik haar overmoedig voorstelde om volgende keer een exemplaartje van "mijn Verzameld Werk" mee te brengen, dat ze dat wel goed zou vinden.

Verontwaardigd over zoveel puberale arrogantie is ze toen vertrokken. Ik heb haar nooit meer teruggezien.

Als ik een dichter was geweest, dan had ik daarover vast een winnend gedicht geschreven met als titel "Blauw".


woensdag, januari 28, 2009

Woorden

Als je een grote zus hebt, dan steek je wel eens iets op.
Over woorden, bijvoorbeeld.

J.(4) -"Schrijven? Puh. Dat is niet zo moeilijk."
SR -"Hoezo?"
J. -"Wel, je leert eerst een woord. Zoals 'roos'. En als je de reh vervangt door een deh, dan krijg je doos; en de seh door een reh dan heb je door. Zo kan je alle woorden maken."
SR -"Ah. Eén woord, dus."


Feesboek

Ik zit op Faceboek. Dat maakt van mij in deze een laggard.

Ola, niet direct daarnaartoegaanspurten, ik heb er een soort account, maar ik ben geen actieve gebruiker. Gewoon, nieuwsgierig naar hoe dat nu eigenlijk werkt enzo.

Facebook blijkt een internet-binnen-het-internet te zijn, met eigen webspace, reclame, email, chat, spelletjes,... Een voorafspiegeling van hoe een betaald privé-internet er zou kunnen uitzien.

Benieuwd of ze in 2012 die sprong gaan durven wagen. Dan krijgt u een formulier van uw provider toegestuurd waarop u voor uw internettoegang kunt aanvinken:
Toegang tot Facebook (€5,00 per maand)
Toegang tot Microsoft Live diensten (€5,00)
Toegang tot Google applications (€5,00)
Video streaming (€7,50)
...


Heel charmant is hoe het mij terugbrengt op de speelplaats van de lagere school. De tijd van "ik ben uw vriend niet meer!" (...) "terug vriend?" (...) "ok, terug vriend.". Ik klik op een naam en er verschijnt:
"De Sponzen Ridder is nu bevriend met persoon X."
Eenvoudig.

Zou ik me lid maken van "Als ik gebuisd ben is het door facebook!"?


dinsdag, januari 27, 2009

Excuus van de maand

SR: -"Oei, het gaat precies niet zo goed met die eerste twee vragen?"
student (zuchtend) -"Neen. Ik was in slaap gevallen [tijdens het blokken]!"



Examentijd is blogtijd.


Publiceren

Wie carrière probeert te maken met onderzoeksactiviteiten, die wordt afgerekend op het aantal (goeie) publicaties dat hij/zij kan voorleggen. De bedoeling van dat systeem is dat enkel goed onderzoek gepubliceerd geraakt en dat het oordeel over het verschil tussen "goed" en "slecht" onderzoek enkel kan gebeuren door gelijken - andere onderzoekers die het werk voor publicatie beoordelen, maar ook door te tellen hoeveel andere onderzoekers daarnaar verwijzen.

Of dacht u dat Google zijn Page Rank systeem zélf had verzonnen?

De laatste tijd zijn daar wat schandalen rond ontstaan, met mensen die valse publicatiecarrousels hebben opgezet.

Een andere variante is: schrijf eens een paper met 2512 mensen tegelijk. Dat zijn 2500 publicaties in één klap. Als je zorgt dat zo een paper zelf citeert naar enkele honderden andere papers, dan is ook dat afgedekt. [hier de paper]
Het is een idee als een ander.


maandag, januari 26, 2009

Neen!

VTM. "Live debat, de verloren onschuld."

Ik zap langs en zie net 'het profiel van een 20 jarige moordenaar':
"Kim De Gelder. Gelder. Dat is een anagram van 'Ledger', zoals de acteur van de Batmanfilm."
Een. Zender. Die. Zichzelf. Ernstig. Neemt.

[update: uiteraard is het niet alleen de vtm; ook de standaard ging er dit weekend ruim over; bij Phara (26/1/09) zat een filosoof hetzelfde te vertellen, nadat hij zijn ergernis over de weekendeditie van DS in De Morgen had geuit. Blijf trouwens kijken naar een ijzersterke Rudi Vranckx]


Dendermonde

Ja, het is ook mijn ergste nachtmerrie, dat een van mijn geliefden zomaar wordt neergestoken. Of in een dom weekendongeval sterft. Of aan een stomme ziekte.

Maar moeten we daarom het hele weekend zitten kijken naar een tsunami van non-nieuws? Interviews met voorbijgangers die niets gezien hebben? Met de ambulancier die eerst ter plaatse was? Met buurtbewoners, met ex-collega's van de dader die zeggen dat ze het niet verwacht hadden?

(ik verzin maar wat)

-"Jah, ik heb ook kleinkinderen en kan me niet inbeelden dat iemand zoiets doet."

Tot op zekere hoogte, ik beken, prikkelt het mijn nieuwsgierigheid. Dus helemaal géén fait-divers benadering is wat overdreven. Maar er zijn grenzen.

Bij Radio 2 kunnen we onze mening kwijt: "Moeten leraars over het drama in Dendermonde praten in de klas? JA OF NEE Reageer of bel naar 070-345 080 tot 17.30 uur". WTF.

Persoonlijke miserie die ongevraagd geclaimd wordt door de goegemeente, jakkes.

Iemand als Bart Van Belle, die heeft recht van spreken. Maar hij zou - indien hij dat verkiest - ook recht van zwijgen hebben. Zijn verhaal interesseert mij, maar ik heb er geen recht op. Hij is degene die de rest van zijn leven ongerust over zijn schouder zal kijken. Niet wij.

Ik kan begrijpen dat het louterend werkt als een kleine gemeenschap een rustige optocht houdt op zondagmiddag, maar zijn mensen die vanuit de Walen of vanuit Aarschot of weet-ik-waar komen mee-witte-marsen, zijn die mensen niet gewoon ramptoeristen?

Misschien vergis ik mij.

Moet die jongen écht met foto én naam én toenaam op de voorpagina van de krant? Voelt iemand zich daar eigenlijk beter bij? Misschien omdat dat kan helpen om afstand te krijgen tussen de dader en het "wij". Zoals bij Joe Van Holsbeek toen: oef, het zijn Polen, neen beter nog: 'zigeuners'! Zoals in 'opluchting'. Bij deze jongen komt men niet verder dan: hij luistert naar Gothic muziek. Dat is iets met schmink en zwarte kleren, allez, da's toch al iets.

Als ons medeleven gereduceerd kan worden tot het scheppen van afstand tussen ons (de goeden) en de gruwelijke eenzaat, dan hoeft het niet voor mij.

Want de essentie is: er is geen afstand. Het kan je kind zijn, je buur, je vriend. Iemand uit de klas, de jeugdbeweging. Je kan het zelf zijn. Door afstand te nemen van de dader, nemen we afstand van elkaar en van de verantwoordelijkheid die daaraan vasthangt. Het is een illusie te denken dat zoiets zomaar kan. We hebben nood aan minder afstand, niet meer, nood aan rouwregisters en optochten voordat drama's gebeuren in plaats van achteraf.

Het is onzin te beweren dat je je niet kan inbeelden dat iemand zoiets doet. Ik kan mij dat perfect inbeelden: een wapen kiezen, op de fiets stappen en toeslaan. Mechanisch is dat geen enkel probleem, het zijn maar bewegingen. Zoals op televisie. Het feit dat ik het me kan inbeelden, is meteen de reden waarom ik het niet doe: ik kan me nl. ook de gevolgen inbeelden. Ik beslis om het niet te doen, niet omgekeerd.

Vorige week reed ik per ongeluk 60 in een zone 30. Gelukkig stak er niemand de straat over. Volgende keer zal ik voorzichtiger rijden.

En morgen stap ik met het juiste been uit bed.


Twitter (bis)

Nog een voordeel van Twitter: je komt dingen te weten van mensen die ze niet op hun blog zetten (of heb ik het gemist?).

Daarom, en to whom it may concern: Proficiat!


Twitter

Bloggend Vlaanderen is ziek aan het worden.
En dankzij twitter kunnen we dat live zien gebeuren!

Zeg nu nog dat het internet niet nuttig is.


donderdag, januari 22, 2009

Nacht

Wat vooraf ging: als je niest, dan moet je je hand voor je mond houden, want anders vliegt de inhoud van die mond met hoge snelheid door de kamer. Kinderen leren dat.

Half drie 's nachts. Een meisje van zes staat op de gang en zegt: "Ik voel me niet lekker."

Een Ridder wipt vanonder het flanel: "Heb je ergens pijn?"

M.: "Ja, in mijn...ha-ha-ha *bwuik*-tsjoem."

Niezen en overgeven tegelijk, dan volstaat dat kleine handje niet.
En opkuisen lijkt meer op een aflevering van CSI (hier nog een stukje! en hier!).


dinsdag, januari 20, 2009

Oh Bacheler Master

Vanavond kwam ik even voor zessen thuis (met de vroege! hoera!) en dacht (enigszins naief) "was er niks met Obama vandaag?"

Het was.

Op kanaal nummer één, nummer twee, nummer drie, nummer zes, nummer tien, nummer veertien, nummer vijftien, nummer zeventien, nummer negentien, nummer eenentwintig en vierentwintig. Onze televisie stopt bij vijfentwintig.

Net toen ik het opzette (op de eenentwintig) deed hij zijn "I do solemnly swear" ding, en dat was een mooi moment. Het voelde wat aan als de vliegtuigen in de Twin Towers (ik reed op de Mechelse steenweg), de eerste inval in Irak (ik zat op kot, wakker, een kot in de nacht), de val van de muur (ik zat op kot). En God, wat kan die kerel mooi spreken.

Toen moest ik de puree gaan stoempen.

Op den duur begin je het wel wat veel te vinden, dat gigantische volume aan nieuws (welke auto? welk balkon? welke das?) dat over niets gaat, of over wat er eventueel zal gebeuren. Over wat hij wel of niet kan doordrukken. Dat zullen we dan wel zien.

Ik hoop dat start met Guantanamo Bay te sluiten, dat de rest ook wat van de grond geraakt.

Of, zoals Yoda zegt: change, we need.


Die ochtend in het examenlokaal

Vrouwen blijken achterdochtiger wanneer het om afkijken gaat (beter, zeg maar). Ze zetten hun studenten verder van elkaar en zien vlugger als er gescheeloogd wordt.

Betekent dat dan - stroper/boswachtergewijze - dat meisjes meer afkijken dan jongens?


maandag, januari 19, 2009

Google

Google moet aan de ene kant een aantal bureaus en diensten sluiten, maar aan de andere kant durven ze zich gewoon uitspreken over Proposition 8 in California. Ze zijn niet enkel tegen, maar steunen actief.

Toch geen gewoon bedrijf.


Tip van de dag

De juiste manier om te weten te komen of een strijkijzer warm is, is *niet* om er met je vinger aan te voelen.

Als je dat toch doet, hoop dan niet dat je de dag erna je computer met de vingerafdruksensor opgestart krijgt.


zondag, januari 18, 2009

Vergane glorie

Voor de liefhebbers van vergane glorie.Blijkbaar ligt het tweede grootste theater van Amerika in Chicago, stilletjes te vervallen. Wegens onbetaalbaar in onderhoud ofzoiets.
Hier een fotoset, of hier, met uitleg en wat links.


zak

Soms een beetje gemeen, zoals hieronder, maar toch wel de geestigste.[zak]


vrijdag, januari 16, 2009

Die ochtend in het examenlokaal

Examens, al een hele week. Soms goed, soms minder, soms vreemd.

Bijvoorbeeld een student die zijn naam schrijft op een stapeltje witte bladen, de bladzijden nummert (recto & verso) en vervolgens vraagt of hij blanco mag afgeven.

Vreemd.


woensdag, januari 14, 2009

Dedju

Mijn voorspelling was dat de NVA de kiesdrempel niet zou halen. Ik was fout, dedju. Bart De Wever is die drempel met zijn prestatie en zijn grappen in de Slimste Mens persoonlijk aan het binnenhalen. Een zondagskind.

Ook wel een voorbeeld van het klassieke "vlinder effect" uit de Chaostheorie. Want stel dat hij nog in de kwis zit omdat hij in de eerste aflevering een bepaalde vraag kreeg die - toevallig - door de redactie nog op het laatste moment was toegevoegd. En stel dat hij daardoor boven de kiesdrempel geraakt. In de regering. Een mega staatshervorming doordrukt. Nét dat stukje gewicht aanleveren dat ervoor zorgt dat België opgeheven wordt.

Dan heeft een kleine beslissing van een televisieredacteur het einde van België veroorzaakt.

En nu lees ik dat Quick voorstelt om de provincies af te schaffen. Ik ben het met hem eens, dedju. Er zijn teveel politieke niveaus (gemeente, provincie, gewest, gemeenschap, staat, Europa). Met de reorganisatie van ons land in stadsgebieden ter grootte van een halve provincie kunnen we besparen op structuren, de ondemocratische provinciale kieskringen afschaffen (BHV is dan opgelost), enzomeer...


Historisch

Woensdag, 14 januari 2009, 18h15.

Dochter M. leert een belangrijke levensles.

M. -"Hé dat is niet eerlijk. Kijk hoeveel smarties er op de foto op de doos staan, en hoe weinig op mijn koekje!"


Woord van de dag

Ik weet niet hoe het in het Nederlands is, maar in het Engels: Cartocacoethes, de neiging om overal kaarten in te zien.


dinsdag, januari 13, 2009

Kijkcijfers

Volgens TV-visie keken er exact 331.742 kijkers naar de eerste aflevering van Zonde Van de Zendtijd. Niet slecht, maar het is dan ook een vrolijk programma.

De makers van het programma zijn overigens duidelijk kinderen van de Net-generation, want ze brengen de vuile trukken vanop het Internet (om meer hits te halen) doodleuk over naar televisie. Meer hits, op televisie, dat zijn meer kijkers.

Op het internet doet/deed deze man dat wel eens door postjes te doen met als titel "Adobe Photoshop Lightroom crack serial keygen warez download", of deze kerel deed het met Gyproc en XXXxxx. Zelf staat mijn [...ik heb dit even weggeknipt...] nog altijd bovenaan mijn hitlist ([...en dit ook...]).

Kijkcijfers, dat zijn natuurlijk enkel die mensen met een kijkcijferkastje op hun televisie en niet te kijkers zelf. Dus doen ze het op televisie door te beloven dat:
"In de tweede aflevering van het nieuwe satirische Canvas-programma 'Zonde van de Zendtijd' onthullen Henk Rijckaert en Bert Gabriëls hoe bezitters van een kijkcijfermeter gratis internet kunnen bekomen."
Natuurlijk niet déze aflevering, maar wel de *volgende*! Aan het einde ervan, uiteraard, want kijkcijfers worden per seconde berekend.

En dat vind ik goed gevonden. Alle media vloeien uiteindelijk dan toch weer samen.


maandag, januari 12, 2009

Excuus van de maand

Sommige dingen kan je zelf toch niet verzinnen:
"Telenet trekt de prijzen van een aantal telefonieproducten en van het tv-abonnement (zowel analoog als digitaal) op 'om ze aan te passen aan de stijging van de levensduurte'."
Merk op dat ze logischerwijze volgende maand een tweede tariefverhoging moeten doorvoeren 'om ze aan te passen aan de recente stijging van de prijzen van televisie- en telefonieproducten.'. Enzovoort.

Het is al enkele dagen oud, maar ik ben dan ook enkele dagen out geweest.
[via]


donderdag, januari 08, 2009

Sneeuw

En dus gingen we een tochtje maken. (hieronder hoort het filmpje)
Met passende muziek, zoals ze die tegenwoordig niet meer maken.


dinsdag, januari 06, 2009

Koningen

J. (4) is een man van weetjes.

J. -"Papa, weet jij wat een *rooster* is?"
SR. -"Heuh. Ja. Zoiets met gaatjes in?"
J. -"Soms met lange gaten ook. Daar kan vanalles door vallen, en dan ben je het kwijt. Zo is dat."

(steekt vermanend de vinger in de lucht)
J. -"Daarom mag je *nooit* je geld tellen op een rooster."
SR. (frank valt wat traag) -"Uh? Ok. Zal ik proberen."

J. (huppelt zingend de living in) "...geef mij nennieuwenoet..."


zondag, januari 04, 2009

Ijs

Het plan was strak: na nachtenlange vrieskou neem ik de kids mee naar de vijver in het provinciaal domein om te gaan spelen, springen en glijden.

Helaas is het griepje nog niet uitgewoed; dus ging deze ridder bij valavond dan maar alleen.
Verboden op het ijs te komen

Heerlijk.
Het ijs is superdik. Hoe hard ik ook sprong, er kwam zelfs geen geluid of gekraak. Sterk genoeg om honderd mensen te dragen.

Maar er was eigenlijk verdacht weinig volk te bespeuren.
Verboden op het ijs te komen
Bleek dat er twee arme agenten de opdracht gekregen hadden om rondjes te rijden in het domein en met een megafoon de euvele schaatsers van het ijs te halen.

Wat mij betreft: belachelijk. Je kan er uren over zemelen, maar het is gewoon ridicuul. Typisch voor deze tijd.

[noot: wat niet betekent dat er geen gaten zijn waar je van weg moet blijven :-)]