Bijles

De jongen kwam op bijles. Eigenlijk doe ik dat (niet meer), maar voor kennissen is het lastig neen zeggen.

Leuk om nog eens de keerzijde van de medaille te zien. Zelf weten wat proffen en docenten in het algemeen bedoelen én dan uit de hearsay van de student trachten te achterhalen wat het precies is.

Modern was vooral zijn slotzin, toen we hem een goed examen toewensten:
-"Ach, dat is niet exact nodig. Ik heb uitgerekend dat ik met 7/18 in het totaal 8/20 heb en dan ben ik er wel door."

De jeugd van tegenwoordig is veel te slim. Hopelijk kunnen ze ook goed rekenen.

1 september

Vermoedelijk is het genetisch, aanleg voor melancholie, en een mens wenst het zijn kinderen niet toe.

Het blijkt onvermijdelijk.

Vanochtend, op deze late zomerdag, wilden de kids in het park niet stoppen met spelen. Wanneer je op de laatste dag van de vakantie naar huis gaat, dan beslis je officieel dat die vakantie voorbij is. Dat wilden ze niet.
En dus werd het middag. En namiddag.
Nog één keer. Nog éventjes.

Morgen wordt de grootste terug de kleinste, maar in ruil zal ze leren lezen en schrijven. De middelste wordt van kleinste de middelste en de kleinste blijft de kleinste.

Nog eventjes.

Dialoog van de dag

Wij maken ons soms vrolijk in kinderlogica. Omgekeerd gebeurt dat evenzeer.

M. -"Waarom noemen ze het eigenlijk een *lagere* school?"
SR -"Dat is omdat er ook een hogeschool is; én daar tussenin een middenschool. Dat noemen ze dan de middelbare school."

M. -"En hoe weet je naar welke school je moet gaan?"
SR. -""Wel, je gaat eerst naar de lagere school; dan naar die in het midden en dan naar de hogere school."
SR. -"En dan ga je werken."
SR. -"Tot aan je pensioen."

J.&M. - [barsten uit in vrolijk gelach]
J.&M. (tegen elkaar) -"Wat zegt die papa toch weer voor gekke dingen!"

Hoe verzinnen ze dat toch, die vaders.

Vakantie

Het is fijn om op het einde van de vakantie er nog even uit te zijn. Daarom zijn we een week of twee geleden in een bungalowpark gaan zitten.

Een kouwe kermis voor een fotograferende vader, want er zijn altijd wel minstens twee elementen uit de verzameling {zand, water, weglopende Momis} aanwezig. En die zijn niet goed voor elektronica.

Ik kwam niet veel verder dan
een hond - *wat* zou hij kunnen bedoelen? -,

een leuk strand,

een grijpding,

een autofanaatje,

en een *luie* reclameman.

Wim

Half twaalf 's avonds. De telefoon gaat. Ik ben te laat.
Voice mail is mijn deel.
[klik]
-"Hey, Wim Soutaer! Wij zijn keigrote fans van U!"
-"De grootste! Wij hebben al uw CDs!"
-"Gesigneerd!"
-"We hebben uw telefoonnummer gevonden."
-"Plieeeeees bel ons terug."
-"Wij zien u heel graag!"
...
-"Lul."

Zucht.

Verkeer

Gisteren reed ik naar het noorden van Antwerpen. Een mens vergeet toch telkens weer hoezeer de verkeersregels verschillen van stad tot stad.

Bij ons geldt ongeveer dat je bij groen mag doorrijden en bij rood moet stoppen, nogal saai dus.

Aan de oevers van de Schelde heeft men daarom de derde kleur opgefluft. Oranje, dat betekent: GAS GEVEN!

Na het tweede kruispunt en de tweede camion die net-niet in mijn koffer zat omdat ik stopte, was ik geleerd.

Dialoog van de dag

Mama maakt pudding.

M. (bijna 6) -"Als ik later groot ben, dan maak ik ook pudding voor mijn kindjes."
J. (4+) -"Als ik later groot ben dan doe ik dat ook. En dan vinden ze mijn pudding de lekkerste van de hele wereld!"
Ridder -"Als ik later groot ben, dan maak ik ook pudding voor mijn kindjes! En dan vinden die dat de lekkerste van heel de wereld!"

Een halve seconde stilte.

M. (fronsend) -"Maar voor jou is het *nu* al later."

Nog een halve.

J. (vrolijk) -"En wij vinden die van mama lekkerder."

Vaderschap is martelaarschap.

Later, puh.

Leve de medailles!

[ai, de comments zijn mij voor, een compliment eigenlijk voor uw gezond verstand]

Wat is het leven als het enkel bestaat uit tijd die voorbijgaat? Overleven en ritmisch opzoeken van wat basale en intellectuele bevrediging, dat is beter dan de meerderheid van de aardbewoners het heeft. Maar het blijft beperkt.

Een leven zonder passie, zonder drive, is dat voldoende? Hoe zou de wereld er uit zien als er geen mensen bereid zouden geweest zijn om hun leven te geven voor hun Idealen, met grote "i" en al? Zonder inzet, zonder risico blijft alles bij het oude. No guts, no glory.

Een leven waarbij iedereen angstig zijn hoofd onder het maaiveld houdt, daar krijg je gegarandeerd spijt van. Er is al genoeg materialisme.

We hebben meer mensen nodig die gaan voor hun gouden medaille.

Weg met de medailles!

Belgie heeft te weinig Olympische Medailles.

Waarom?

Dat is omdat de jeugd van tegenwoordig te lui is, en het er niet meer voor over heeft.

Wat heeft die er niet voor over?

Wel, die 100% totale, volledige inzet. Het opofferen van de enkels en knieën, van de pezen en het kraakbeen, van je gezondheid en jeugd, quoi. En dat in ruil voor geen loon (behalve de echte toppers), en een kansje op eeuwige roem.

Belgie heeft te weinig Olympische Medailles.

Waarom?

De vraag stellen, is ze beantwoorden.

Goud

Ten bewijze dat we toch niet zoveel weten over wat er zich bij de Walen afspeelt: gisteren op matin première hoorde ik dat men daar zegt om de schaarste Belgische topsportmiddelen terug te federaliseren.

BP : Est-ce qu'il faudra re-fédéraliser un certain nombre de moyens qui sont alloués au sport, dans les deux communautés ?

Kwestie van niet in verspreide slagorde te strijden. [het juiste antwoord]

Al probeert iedereen tegenwoordig de medailles voor zijn kar te spannen. Vanochtend probeerde er ene voor te stellen om de lessen religie/filosofie te vervangen door sport. "Want dat eerste is prive-materie."

Nogal doorzichtig, vond ik.

Televisie

Het is weer zomergasten. Drie uur lang babbelen met één persoon, Nederland op zijn best.

Vandaag socioloog Willem Schinkel, een mens die met vuur kan spreken over zijn eigen ideeen. Soms wat te zweverig naar mijn goesting (bedolven onder mooie volzinnen), vaak er stevig op.

Zoals zijn vaststelling dat we tegenwoordig geen consensus (meer) hebben over waar we met de wereld naar toe moeten. Er is geen gedeelde utopie, zeg maar, zoals die in het katholieke/socialistische/mei'68-erige Vlaanderen wel was.

Maar er is eigenlijk wel een gedeelde distopie, een consensus over alles wat er mis is met de wereld van vandaag.

En dan kijk ik naar populisten zowel links als rechts, maar ook naar de manier waarop we via documentaires bv. ons China laten afschilderen, of het milieuprobleem, dan denk ik: shit, hij heeft gelijk.

Niet dat je meteen iets kan doen met die vaststelling, maar dat geeft niet.

Relativisme

Nu Tia Hellebout die Gouden Medaille heeft behaald, is het concept "de Beste van de Wereld" helemaal in de verbeelding ingesijpeld. Hoewel, allesblijkt relatief:

M. (vijfkommaacht): -"Pfft, moeten ze dat nu honderd keer op de radio zeggen van die gouden dinges? Na een keer weet je dat toch ook al wel."

(paps legt uit dat in tijden van schaarste etc..)

J. (vier): -"Mama, jij bent in ons huis de beste puddingmaker van de wereld."

Wereldwijs, ze beginnen daar vroeg mee tegenwoordig.

Piepen

Ik ben al sinds ik een klein schildknaapje was regelmatig verkouden. Winter of zomer, dat maakt niet uit: ik zit met een soort temperatuursallergie. Te grote temperatuursverschillen doen mij niezen (altijd vier keer, kwestie van de autist in mij zijn plaatsje te gunnen); wanneer ik als kind tijdens een hittegolf met blote voeten over een koude vloer liep, kreeg ik een bloedneus, die dan weer - tot hilariteit van de omstaanders - opgelost werd met een paar sokken. Het verhaal is bekend.

Deze zomer is het erger. Ik al zes weken verkouden en geraak er niet vanaf. Blijkbaar zijn er nog heel veel mensen die er last van hebben. Het moet een taai beestje zijn, deze keer.

Overal waar ik kijk, het gesnotter is alom. De zomer als een langgerekte zaterdagavondfilm.

Dialoog van de dag

M. -"Wat is dat?"
SR -"Turnen. Op de Olympische Spelen"
M. - "Is dat moeilijk?"
SR - "Ja. Die mensen oefenen daarvvoor elke dag. Evenveel als jij naar school gaat. Maar ze zijn dan ook de beste van de hele wereld."
M. (verwijtend) -"Hoezo? Jij had toch gezegd dat *ik* het beste kon turnen v an de hele wereld?!"

Als je al gepakt wordt op je eigen motivational talk.

Pang

Jommeke doet dan toch mee aan de Olympische spelen.

"Lisbeth Trickett, een van de topfavorieten voor de 100m vrije slag, [...] mag dankzij de diskwalificatie van de Chinese Jiying Pang toch naar de finale."

Reden?

Een valse start, volgens de Nederlandse televisie: "Pang vertrok al in het startschot".

Dat kan alleen Jef Nys bedenken.

Groot

Mijn nicht had een lief - nog altijd trouwens. Die had een kleine broer die tijdens zijn studies daar zowat scheen rond te hangen. Wie hem niet kende, kon even goed denken dat hij de stille van de familie was.

Kleine kerels blijven dat niet, zo bleek vandaag in de krant:

Belgische architect ontwerpt grootste kunstmatige eiland ooit

BRUSSEL - De Belgische architect Alexander D’Hooghe heeft een competitie gewonnen voor het ontwerp van het grootste landwinningsproject ter wereld. In Zuid-Korea moet een site van meer dan 400 vierkante kilometer uit de zee oprijzen, compleet met industrie-, landbouw- en natuurgebieden, én een ruimtehaven. Dat meldt De Morgen.

Waw.

Olympische spelen

De Olympische Spelen, dat is fantastisch.

Al herinner ik mij dat die zich vroeger tijdens de examens schenen af te spelen, zodat je bij het pauzeren telkens op dezelfde random sport uitkwam. Gewichtheffen ofzo, en dan dag na dag het spannender zien worden omdat je de sporters begint te (her)kennen.

Het is ook urenlang kijken naar turnen. Want al die moderne, commerciele sporten, die horen niet thuis in de Olympische context. Tennis, voetbal, wielrennen, basketbal, honkbal. Weg ermee. Enkel sporten waarvoor hoogstens de absolute top professional kan zijn moeten overblijven. Atletiek, zwemmen, krachtsporten. Amateursporten.

Of van die dingen waarvoor je 7 uur per dag moet oefenen, terwijl niemand weet dat het bestaat. Klinkal-rodelen met 10-meter-luchtkarabijn, om er maar een te noemen.

Ook ploegsporten horen niet. Olympische medailles worden man tegen man, vrouw tegen vrouw gewonnen.

Hoogstens voor de helft van het beach-volley tornooi kan men eventueel een uitzondering willen maken.

Nacht

Stel dat je in het donker van de nacht over de overloop sluipt, en dat je in iets warms en iets zachts trapt. Wat zou dat kunnen zijn?

[tip: we hebben kleuters]

...

...

Inderdaad.

Een slapende kerel.

J. was blijkbaar op de gang op iets aan het wachten en op een matje in slaap gesukkeld...

Metafoor van de dag

De prijs voor de metafoor van de dag gaat naar M., over haar broertje J. die tegen zijn mama aangeknuffeld zat:

-"J., je lijkt wel een tuinhuisje."

Het straffe was dat het helemaal klopte, eenmaal uitgesproken zag ik het ook.

Drie

Er komt een derde beebie. Niet bij ons, die is er al, maar bij Inferis.

Bij ons reageerden mensen daar een beetje raar op.

Stel je voor dat je net na de bevalling even naar huis rijdt en er iemand uit je straat tegenkomt.

SR - "De nieuwe baby is geboren! Het is een jongen."

Welk eerste antwoord lijkt daarop het meest plausibele? (klik op een bolletje om het jusite antwoord te kennen)

---

"Hah, proficiat! Hoeheetem?"
"Enne, is alles goed gegaan?"
"Ah, nu ga je toch wel zeker stoppen?"

---

Ik was te moe om geschoffeerd te zijn.

Een anekdote?

Neen. Na een derde, vierde reactie in dezelfde zin weet je beter. Mensen worden grof als ze dingen zien die afwijken van hun eigen normen.

Blijkt dat er nog mensen zijn die dat opmerken, en verder op het internet ook.

Dat we met zijn allen schrik blijken te hebben van de toekomst, mag geen excuus zijn. (en aan dit postje zie je dat het mij twee jaar na datum nog steeds hoog zit)

Fiets

Hét grote plezier aan een speelstraat blijkt: mogen fietsen *op* de straat.

Kinderen tot een jaar of 9 moeten/mogen op de stoep fietsen; voor hen is fietsen op de echte straat een verre en onbereikbare schat.

Bovendien zijn de meeste stoepen scheef, wat het leren fietsen zonder zijwieltjes lastig maakt.

Maar in het midden van de straat is alles plat en recht en hebben we nu al drie kinderen (zien) leren fietsen. Leuk.Maar je moet er wel eerst geraken, natuurlijk.

Help

Ik wordt omringd door collega's die *blij* gaan zijn als hun vakantie om is. Tssk.

We hebben hier een week of acht, waarin ik telkens ongeveer een dag richting school ga. Dat vliegt voorbij en is veel te weinig.

Maar dat geldt niet voor iedereen.

Een stokje!

En het blinkt nog ook.

Ik zal eens mijn eigen rss-lezer napluizen op bloggende Diamanten Vingers.

Speelstraat

Het is hier speelstraat. Van negen tot negen hangen we buiten rond (de kids zijn te klein om alleen te spelen) en vallen vervolgens uitgeput in slaap.

Er blijken fijne ouders van kinderen rondom ons te wonen die we helemaal niet kenden en die sleuren dan - het blijven vlamingen - eten aan of drank en voor je het weet zit je vlees te braden op je eigen dorpel.

Vooral het moment waarop je gasten komen opdagen met *eigen* gasten - "oei, was ik dat vergeten te zeggen?" - is qua gezelligheid een prettig kantelmoment.

Het leven zoals het altijd zou moeten zijn.

Niet dat het over de koppen lopen is; we wonen in een lange straat vol met bejaarden. Maar toch.

Nadeel? Omdat we het min of meer organiseren, komen de meeste mensen op-den-boef langs en kunnen we nergens hene. En gezelligheid is weinig constructief als je - ik zeg maar wat - een veranda aan het opknappen bent.

8-8-8-8-8

Voor u het vraagt, dit is wat ik heden, 8 augustus 2008 om 8 uur en 8 minuten aan het doen was.

08:07, residentie SR.
Ring-ring.
Wakker meisje beneden doet de deur open.

- "Dag buurvrouw."
- bzz bzz bzz
- "OK, ik zal het hem zeggen."

Wakker meisje roept naar boven:
- "Zeg, ze gaan uwen auto wegslepen. Als ge u haast kunt ge hem nog verzetten!"

08:08, straat SR.
Een man in rode kamerjas spurt naar de verste bocht in de straat, de autosleutels in de hand.

Nèh

Niet alleen kinderen hebben recht op ik-mag-niet-met-jouw-pop-spelen -dus-jij-niet-met-mijn-auto gedrag. De bestuurders van Club Brugge ook:

Club Brugge bant tegenstanders nieuwe stadion in Loppem

BRUGGE - Club Brugge geeft geen gratis abonnement meer aan de Brugse gemeenteraadsleden die tegen het stadion in Loppem zijn.
[...]

Nèh. Sliep uit. Nah-nananaaah na!

Maar wacht eens even. Waarom krijgen gemeenteraadsleden een gratis abonnement bij een voetbalclub? Ik wil dat ook! Smaakt dat niet wat naar gemeentelijke corruptie? Dan wil ik dat zeker ook!

Neen, zegt de voetbal fan (zonder twijfel doen *alle* Belgische ploegen gelijkaardige dingen), dat is gewoon traditie. Die gemeenteraadsleden moeten daar immers niks voor terug doen.

Maar waarom wordt het hen nu anders afgepakt?
Omdat ze er niks voor terug doen.

Zelf ben ik een redelijke voetballiefhebber, maar wat de gemiddelde voetbalploeg zich in België kan permitteren, dat is een schande. Daar ken ik verhalen over die ik zelf niet zou geloven. En dan heb ik het begrip "zwart geld" nog niet gebruikt.