Sponzen Ridder

dit is steeds meer een blog, dan wel een homepage

donderdag, juli 19, 2007

Vallen bijten snijden

Daar is ie weer, de hond.
Telkens als er in het nieuws een kind zwaar gebeten wordt door een hond, dan ontspint zich eenzelfde discussie: is dat niet gevaarlijk? Zo een groot beest.

Sta me toe om er nog eens over te zeuren (in afwachting van wat grondiger opzoekwerk).

Ja, het is gevaarlijk. (of toch: een risico)

Maar.
Ik hoorde vandaag (over) iemand verstandig zeggen: het is een risico, en risico's moet je spreiden. Het heeft geen zin om alle risico's te vermijden, het heeft nog minder zin om kleine gevaren te ontwijken en grote niet.

Statistisch gezien is de kostprijs van een risico simpel te berekenen:
(de kans dat het gebeurt) * (de opgeleverde winst/verlies)
= verwachte winst/verlies


Als je naar de ongevalsstatistieken kijkt [(c)2003, K&G, eerste hit bij Google], dan lees je - voor kinderen van 0-3 - de volgende spreiding van ongelukken:


Om ongelukken te vermijden, moet je dus alle stoelen, tafels buitengooien, ramen dichtnagelen, chemische producten verwijderen, kaarsen en fornuizen weg doen. De hond mag blijven, net zoals de auto?

Maar.
Het ene ongeval is het andere niet. De kans op een ongeval moet vermenigvuldigd worden met de zwaarte, en dan krijg je hele andere statistiekjes. Een kind dat op de hoek van de salontafel zijn voorhoofd tot naaienstoe openhaalt, is niet hetzelfde dan een kind dat sterft na een hondenaanval. Dat zie je in de cijfers voor ongevallen met dodelijke afloop:

Met statistiek moet je altijd goed opletten.
De meeste kinderen sterven dus in het verkeer of door dingen die in hun keel vastzitten (daar ben ikzelf een beetje te nonchalant in).

Het blijft echter gelden: nagel éérst die ramen dicht, gooi de trappen en de salontafel buiten, alvorens de killer-cavia te frituren.

En vooral, wat iedereen weet die een rijbewijs heeft: hout vasthouden. Veel hout.


2 Comments:

At 2:54 a.m., Anonymous Anoniem said...

Hoewel ik niet zo met statistische getallen kan smijten meen ik mij volgende te herinneren :
zogenaamde 'gezins-vriendelijke' honden zijn uiteindelijke de gevaarlijkste. Dat brengt men terug op het feit dat mensen zelden schrik hebben van een labrador/retriever/... maar wel van een rottweiler/terrier/... en er dus bij die laatste een natuurlijke rem is ingebouwd wanneer we er mee omgaan.
M.a.w. bij die eerste soort van honden durven we altijd dat tikje verder gaan, want hij ziet er zo lief uit meneer, en neen tuurlijk bijt ie niet...

 
At 12:11 p.m., Anonymous Anoniem said...

Ik wacht op je analyse van de tussencategorie: niet de dodelijkheidsgraad, maar de graad van resterend letsel of verminking.
Graag dus hiervoor je vergelijking tussen de "hoek van de tafel" en laat ons zeggen een "kruising tussen een rottweiler en een mastino".

 

Een reactie posten

<< Home