vi rulez

Ik heb van Michel een eigen blogpost gekregen! Als D-blogger toch wel leuk.

Met de eretitel van Google-fanboy zit ik nu wel wat ongemakkelijk, want het is meer mijn afwijking om op de komen voor diegenen die ik onheus behandeld voel, die mij hem een "liefste uit Redmond" deed toedichten. Oog om oog, heet dat zeker :-)

Het leuke aan het internet is dat je kan communiceren met een hele nieuwe wereld van (gelijk)gestemde mensen. Mensen die ik anders zelfs niet zou (durven) aanspreken. Mensen die elkaar niet kennen. Na een tijdje, als je op een ernstiger niveau zou willen praten, wordt dat toch een beperkende factor. Je kan bv. geen subtiele argumenten gebruiken, lichaamstaal en intonatie bestaan niet en emoticons zijn te ruw. /:-$ En vooral: als ik het gevoel hebt om mijn gesprekspartner niet te "kennen", dan voelt het aan zoals een mop te vertellen in een vreemde taal.

Bijvoorbeeld: wie dit Riddertje kent, wéét hoe de zin "Als D-blogger toch wel leuk." begrepen moet worden:

ernstig, ironisch, cynisch, humoristisch, therapeutisch, ...

Alle anderen kiezen hun eigen interpretatie, los van wat het werkelijk is.
Blogribben, drieduizend drinks en andere gelegenheden zijn daarom nuttig in het virtuele universum. Graag nog voor de nieuwe beebie er is.

In het andere geval, een korte samenvatting van mezelf (een geek code heb ik nooit opgesteld): vi boven emacs, Debian boven Redhat, Opera boven Firefox boven IE, pdf boven doc, ijs boven taart, spaghetti boven pizza, Canon ipv Nikon, mail boven chat, RMS boven Paul Allen, slapen boven atletiek, tai-chi boven joga, Frans boven Duits, ...